Budynek mieszczący parową maszynę wyciągową, która pracowała nieprzerwanie przez 107 lat. Zrekonstruowano tu górniczą maszynownię z przełomu lat 80. i 90. XX wieku.
Budynek powstał w 1892 roku na potrzeby instalacji maszyny wyciągowej obsługującej szyb Oppurg (później Głowacki). Obiekt wzniesiony jest na rzucie wydłużonego prostokąta o bryle zwartej, jednokondygnacyjnej, podpiwniczonej i o spłaszczonym dachu dwuspadowym. Ściany wzniesiono w konstrukcji murowanej z cegły, od wewnątrz otynkowane.
Wnętrze budynku jest jednoprzestrzenne. Zlokalizowano w nim parową maszynę wyciągową wyprodukowaną w 1900 roku w Hucie Wilhelma w Iławie k. Szprotawy (Wilhelmshütte Eulau AG bei Sprottau), późniejszych Dolnośląskich Zakładach Odlewniczych. Maszyna o mocy 530 KM została uruchomiona w 1902 roku. Posiada silnik parowy, tłokowy, leżący, dwucylindrowy, bliźniaczy, działania dwustronnego, bezpośredniego, pracujący na wydmuch. Nośnikiem liny był pojedynczy bęben cylindryczny o średnicy 4650 mm i szerokości 2410 mm. Udźwig wyciągu wynosi 3 tony. To prawdopodobnie jedna z najdłużej działających parowych maszyn wyciągowych na świecie. Pracowała nieprzerwanie przez 107 lat.
Budynek maszynowni został zrewitalizowany w 2015 roku. Zrekonstruowano w nim górniczą maszynownię z przełomu lat 80. i 90. XX wieku. Znajduje się tu także ekspozycja poświęcone górnictwu węgla kamiennego.
